Terwijl Sarah probeert de skypen via mijn computer zal ik jullie nog even up-to-date houden over ons leven hier.
We hebben donderdagnamiddag ook in de NSC gewerkt omdat ze een klein leerkrachtentekort hadden. Maar dat vond ik helemaal niet erg hoor, integendeel! Ik heb lesgegeven aan 2 kinderen die in het eerste leerjaar zitten. Oh dat was echt superleuk. Het waren 2 leuke jongens die echt al vorderingen maken. Ik vond het heel leuk om met hen te werken, af en toe is het wel lachen met de Nederlandse woorden, er stond bijvoorbeeld roodvonk in plaats van mazelen en wij zeggen tegen de kinderen Ga op je poep zitten terwijl ze hier zeggen Ga op je billen zitten. Blijkt dat poep echt de kaka is, dus we hebben de hele dag een beetje een vuile zin tegen die schattige bolletjes gezegd. Zo’n dingen komen we hier dus allemaal tegen.
’s Avonds werden we door onze collega op de NSC uitgenodigd om bij haar thuis pannenkoeken mee te komen eten. Een aanbod dat we niet afsloegen! Oh dat was lekker, wel een beetje raar. Er waren pannenkoeken met appels, met kaas, met ham en gewone. Maar ze waren een voor een heerlijk. Ik heb ervan genoten!
Vrijdagvoormiddag was het onze allerlaatste les in de Spaanse school Runawasi. We ontdekten ’s ochtends per toeval nog een bakkerij waar we koekjes kochten voor de leerkrachten en leerlingen. Na de grote souvenirboek getekend te hebben gingen we op weg naar huis. Doodop was ik, geen idee waarom maar ik was echt moe. Dus heb ik voor het eerst een heerlijk middagdutje gedaan terwijl Sarah eventjes naar het internetcafé ging. Toen ze terugkwam besloten we om nadien de stad nog een beetje te verkennen. Wat een geweldig idee! We hebben enkele lekkere Boliviaanse restaurantjes ontdekt en hebben voor een appel en een ei dvd’s kunnen kopen. Echt heel leuk. Toen we honger begonnen krijgen vonden we, toevallig, geen enkel typisch restaurantje meer. Dus hebben we het plaatselijk pannenkoekenrestaurantje ontdekt. Een heerlijke pannenkoek met kaas en kruiden. Echt lekker.
Toen we op weg naar huis waren ontdekten we dat rond 19u de eetkraampjes als paddenstoelen uit de grond rijzen. Dat moeten we dus onthouden voor de volgende keer he.
Nog gauw even inkopen gedaan voor de volgende dag, in een supergezellig buurtwinkeltje waar ze héél veel voor een héél goedkope prijs hebben. En dan waren we klaar voor ons weekend-ritueel. Een filmavondje. Deze keer stond ‘What dreams may come’ op het programma. En met een glaasje wijn en een lekker zelfgemaakt stukje bananen-met-noten cake die we van oma Luz hebben gekregen, konden we onderuit zakken.
Toen we op weg naar huis waren ontdekten we dat rond 19u de eetkraampjes als paddenstoelen uit de grond rijzen. Dat moeten we dus onthouden voor de volgende keer he.
Nog gauw even inkopen gedaan voor de volgende dag, in een supergezellig buurtwinkeltje waar ze héél veel voor een héél goedkope prijs hebben. En dan waren we klaar voor ons weekend-ritueel. Een filmavondje. Deze keer stond ‘What dreams may come’ op het programma. En met een glaasje wijn en een lekker zelfgemaakt stukje bananen-met-noten cake die we van oma Luz hebben gekregen, konden we onderuit zakken.
Maar we doen hier ook nog iets anders dan genieten en rondslenteren. Deze ochtend hebben we de badkamer gekuist. Oh boy, dat was nodig! Maar alle schimmel is nu van ons douchegordijn, de haren van de vorige bewoners zijn voorgoed verwijderd en we kunnen op de vloer lopen na het douchen zonder dat we onze voeten vuil maken. En het ruikt héérlijk!
Mijn kamer is ook bijna af, met een supersexy zalmroze kleurtje als gevolg. Jammie, daar ga ik heerlijk schaapjes in kunnen tellen hoor J.
Ook het carnaval in Cochabamba hebben we ook al eens eventjes bezocht, heel even, voor een uurtje ofzo. Maar dat was ook heel mooi, veel minder bombastisch dan in Oruro, maar o zo gezellig. Na ons wekelijks skype-moment gaan we nog eens een kijkje nemen.
Waar ik denk ik nog niks over heb gezegd is het verkeer hier. Enorm chaotisch maar ik begin het te leren kennen en, geloof het of niet, ik vind het zalig! Het gaat hier zo snel (zowat het enige wat hier wel vooruit gaat) en eens je de ongeschreven regels door hebt is het poepsimpel. Alhoewel ik denk dat het veilig is als ik de eerste weken na mijn aankomst nog niet achter het stuur kruip. Ik zou wel eens in het midden van de baan kunnen rijden, mijn toeter ongelofelijk veel gebruiken, en helemaal geen voorrang meer geven aan iemand…
Straks heb ik nog een cultuurschok als ik in België aankom J, nee grapje, dat zou wel erg zijn.
Wat ik ook nog even wou laten weten is dat ik het enorm leuk vind om zoveel positieve reacties te krijgen. Het doet heel veel deugd om te weten dat jullie me nog niet vergeten zijn en zoveel aan ons denken! Dus een welgemeende DANK JE WEL aan alle trouwe lezertjes en lieve reactietjes.
Een warme knuffel
Lieselot xx
