Dansen met m'n hart

Zaterdag was onze grote sprookjesvoormiddag aangebroken. Om 8u kwamen we aan op de NSC, in de gietende regen, helaas. Maar we gingen door, na een beetje wringen zaten we uiteindelijk met 15 vrijwilligers in de trufi. Van claustrofobie mag je dus geen last hebben als je weet dat een trufi ongeveer even groot is als een citroën C8.
Na lang rijden – we moesten nog leerlingen gaan ophalen – kwamen we aan op Viva Vinto. Een sprookjesachtige tuin dat echt perfect dienst deed als decor voor onze workshops.
Hans en Grietje (Sarah en ik dus) begonnen al het lekkers dat we mee hadden klaar te zetten. En onze heks was ook geweldig! (Voor foto’s zie facebook) De eerste kinderen kwamen aan en, raad eens, waren laaiend enthousiast. Ik heb enorm genoten van het bouwen met de kinderen, ook al waren de constructies zelf van mindere kwaliteit, de schittering in hun oogjes wanneer je zei ‘En nu mag je alles opeten.’ was geld waard! Kortom: een heel geslaagde voormiddag vol leuke activiteiten dankzij oa: repelsteeltje, Roodkapje, De Gelaarsde Kat, de Kikkerprinses, de Prinses en de Erwt, de 3 biggetjes…

Nadien bleven we eten in het restaurant dat bij Viva Vinto hoort. Naar Boliviaanse normen is het een dure aangelegenheid om daar te blijven eten. Omdat het daar echt vleeseters zijn kreeg ik 2 stukken lam op mijn bord, 1 aardappel en een koffiebordje groenten. Na veel gepeuzel at ik ook nog wat groentjes op van Delphine, die ze niet moest hebben. Met de gedachte: groenten zijn gezond en ik zit in een sjiek restaurant… Fout dus. Ik heb het een maand uitgehouden om helemaal gezond te blijven, en dan lapt zo’n stom bordje dat veel te veel geld kost mij het. Ik bespaar jullie de details, maar als ik zeg dat ik zondagmiddag om 16u in mijn bed ben gekropen omdat ik me echt slecht voelde weet je al genoeg zeker? :p

Maandagochtend heb ik dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens lekker ‘uit te slapen’. Om half 9, ja, voor ons is dat uitslapen, sprong ik weer vol energie uit mijn bed! Gelukkig dat ik was! Vol moed begon ik aan onze opdracht rond prehistorie dat we op de NSC aan het uitwerken zijn. Redelijk moeilijk zonder internet. Dus wij naar de NSC zelf, waar we op internet kunnen.
We hebben echt al veel materiaal en ideeën rond het thema. De prenten van mevr. Van De Casteele zijn ook prachtig. We hebben er veel van afgedrukt en staken ook het programma rond onze Prehistoriedag, die doorgaat op 9 april, in elkaar. Het wordt leuk! Dat thema ligt Sarah en mij enorm en we zijn beiden dolenthousiast! Vandaag starten we met de voorbereidende lessen.
En daar loert dinsdag al om het hoekje. Die verdomde dinsdag toch. Om 8u stapten we in een trufi richting ‘Terminal busses’ waar we onze volgende trufi kunnen nemen richting Atiy. Na een uurtje rijden, en wij de enige 2 die overbleven in de trufi, vroeg de chauffeur ons waar we heen wilden. Toen hij ons antwoord hoorde zei hij dat hij daar helemaal niet heen ging! Stonden we daar, in een afgelegen dorpje in the middle of nowhere! Na lang onderhandelen, en een uitleg van de chauffeur die echt niet klopte, wou hij ons toch naar de Terminal brengen. Maar toen viel de trufi in panne! Echt typisch. Maar we hadden toch nog een beetje geluk, want even later kwam er een andere trufi richting Terminal langs, en zijn we daarin gesprongen. Vervolgens nog een uur naar Buena Vista, het dorpje waar de school Atiy ligt, kwamen we rond 10u – half 11 EIN-DE-LIJK aan op Atiy.
Van een goede morgen gesproken.

We kwamen de Zweedse studenten tegen en zij namen ons mee naar het 1e leerjaar, we gaan hen immers vervangen want zij doen nu de klasondersteuning in het 1e. En wat ik heb gezien geeft me zin om zelf te beginnen. Een juf met een klok van een stem, die echt wel vooruit wil gaan met haar leerlingen. Helaas hebben we nog geen echte les gezien want er was net een voorstelling van het tandenpoetsproject van Rink en Gerda. Wat ongelofelijk geweldig is, moet gezegd worden. Eerst kregen de kinderen uitleg van de plaatselijke tandarts over hoe tanden te poetsen, wat goed is om te eten en wat niet, waarom tanden poetsen zo belangrijk is… Vervolgens kreeg iedereen een tandenborstel en mochten ze hun tanden poetsen. Hopelijk wordt het echt opgevolgd en leren de kinderen de attitude om dit te blijven volhouden, want het is zo hard nodig in de suikercultuur waarin ze leven. Tijdens de speeltijd eten ze gelatine, popcorn, chocolade of ander snoepgoed. En ze drinken hier al sinds hun babytijd coca cola, omdat dat goedkoper is. Het gevolg is dat vele kinderen echt al zwarte tanden hebben, want een tandarts kunnen de meesten niet betalen. Heel actueel dus. Een pluim voor Rink en Gerda, hopelijk wordt ons project even nuttig en zinvol. (Hoogstnodig is het alleszins).

’s Avonds zijn we naar een voorstelling van een dansschool gaan kijken. Niemand had een idee wat te verwachten maar oh, het was adembenemend! Er waren17 verschillende dansen, allemaal in typische Boliviaanse kledij – PING radar inleefkoffers slaat aan. De dansen waren ook zo vol energie, zo krachtig en tegelijk zo elegant. Ik was helemaal van m’n sokken geblazen en gecharmeerd door hun dansstijl. Ik heb enorm genoten van het spektakel dat vlak voor me plaatsvond, wij zaten immers op de 1e rij. De dansers waren kapot achteraf, ze moesten natuurlijk aan verschillende dansen deelnemen, maar ze bleven lachen en het beste van zichzelf geven. Ook al vielen hoeden af, kwamen de pluimen los of zakte hun masker voor hun ogen. Onverbiddelijk bleven ze doorgaan. Bewonderenswaardig.
Deze ochtend, na mijn looptoertje en de handwas (met handschoenen deze keer) hadden we om 10u vergadering op de NSC met Annemieke en Isolde, de 2 vaste leerkrachten hier, om de sprookjes te evalueren, de prehistorie te bespreken, taken te verdelen en afspraken te maken. Want dat hoort er nu ook eenmaal bij he!

Straks – hopelijk – nog even tijd om bij te babbelen met het thuisfront, je kan niet geloven hoeveel energie ik daarvan krijg. Nadien loop ik altijd huppelend naar huis!
En om 14.15u beginnen de lessen hier alweer.

Intussen zijn we hier al een maand. De tijd gaat goed vooruit, en er staat nog zoveel in het vooruitzicht. Dit weekend gaan we bijvoorbeeld van vrijdag – zondag naar Chapare, op een trektocht. Het zou zonde zijn om hier enkel te werken he, we gaan eens genieten van de prachtige natuur en de bergen rondom ons. Ik kijk er al naar uit.

Een vrolijke knipoog
en een Boliviaanse toeter
van mij voor jullie!
xx