Gringas in the city

Maandag 14/03/2011
Gisteren was het bbq bij Anna, onze contactpersoon, voor alle vrijwilligers. Met een vrolijke bende van een dikke 20 man schoven we aan tafel. Het was een mengelmoes tussen Belgische, Nederlandse en Noorse vrijwilligers. Iedereen had iets meegenomen waardoor we meer dan genoeg eten hadden! En alles zag er zo heerlijk uit. Het werd dan ook heel gezellig. Er werden reisverhalen, ervaringen, interessante uitstapjes… uitgewisseld onder elkaar en alhoewel er voor iedereen nieuwe gezichten waren, merkte je daar helemaal niks van. Die joviale Hollanders toch he :p.
Annemieke, onze collega-juf uit de NSC, maakte van de gelegenheid gebruik om veel reclame te maken voor onze sprookjesvoormiddag. En met succes, op enkele na waren alle andere vrijwilligers ervoor te vinden, heerlijk! En het leverde ook hilarische combinaties en ook wel stiekeme ik-wil-je-koppelen-aan-… situaties op. Ik kijk er al naar uit om zaterdagvoormiddag aan de slag te gaan.
Ik en Sarah hebben het sprookje van Hansje en Grietje, en Anne-Maria, een vriendin van Anna, gaat de heks spelen. Maar omdat ze niet graag de boeman voor de kinderen was heb ik er een beetje een draai aan gegeven zodat de heks uiteindelijk goed wordt en allerlei ingrediënten aan de kinderen geeft zodat ik en Saar nadien met hen snoephuisjes kunnen bouwen.
Toen iedereen meer dan vol zat van de overvloed aan eten kropen we terug in de jeep van Annemieke om hobbelend een locatie voor onze sprookjesvoormiddag te vinden. Omdat het toen al laat op de avond was, en dus ook al donker, was onze eerste halte een tegenvaller: gesloten. Op naar de tweede dan maar… Mijn mond viel open van verbazing! Het was er prachtig! Ik weet niet of wij in België zo’n mooi park hebben. Ik doe mijn best om het eervol te beschrijven. Er liggen kleine gezellige paadjes over het hele park. Deze paadjes leiden naar: een groot terras dat precies uit een Disney film is nagemaakt, een gezellig watervalletje met een klein vijvertje eraan, een molensteen, een klein huisje dat perfect dienst doet als het snoephuisje van onze heks, een waterput, nog een ander huisje, een nóg groter dansterras, een prachtige open plek om naar hartenlust te spelen… Aan al dit moois is ook een restaurant verbonden dat al even prachtig is als de tuin. Een perfecte trouwlocatie in het kwadraat, je zou er spontaan zin in krijgen ;).
Moet ik nog vertellen dat we wel degelijk die plek hebben uitgekozen voor zaterdag?
Annemieke was zo lief om ons thuis af te zetten en ik kreeg onmiddellijk goed nieuws: mijn kamer was af! Hieperdepiep! Maar we waren allebei te moe om de hele verhuis nog te doen, dus kropen we voor de laatste keer nog eens in Sarah’s kamer onder de wol. Ondertussen waren we allebei het slachtoffer geworden van de uiensoep, wie komt er nu ook op om 2kg te gebruiken?! Achja, we konden er wel om lachen, dat zuivert je lichaam, toch?
Deze ochtend was zalig. Ik ben eerst gaan lopen, wat ik nu met regelmaat ga kunnen doen omdat we eindelijk een beetje een vast weekschema hebben. Na 30 minuten was ik kapot, mijn lichaam reageert hier zo anders op het lopen dan in België he, ik had niet verwacht dat het effect van de hoogte zo groot ging zijn.
Na een heerlijke douche ben ik in gang geschoten. Alle kasten eens goed uitgemest en de vloer gekuist. M’n hele boeltje terug naar m’n eigen kamer verhuist en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de kamer in te richten naar mijn zin. Mijn meubels, 3 stuks om precies te zijn, staan anders waardoor ik nu veel meer plaats heb. Een leuk gevoel, zo helemaal in het nieuw zitten.
Ik was toch zo goed bezig dus heb ik daarna ook mijn vuile was nog eens gewassen. Met de hand natuurlijk, dat heeft ook z’n charmes hoor. Een keteltje warm water opzetten en zelf alles schoon schrobben. Ik moet het wel op letten dat ik niet té hard schrob want mijn vingers liggen al een klein beetje open :).
Op de NSC was het leuk, we waren allebei vertrokken met weinig zin maar ik heb er echt wel van genoten. Het jongetje uit het 1e leerjaar waarmee ik werk was wel helemaal uitgeput. De NSC zijn immers extra uren die de kinderen moeten kloppen, en van hun gewone school krijgen ze bergen huiswerk. Daardoor zijn de kinderen hier vaak lang aan het werk, kunnen ze weinig spelen en zijn ze heel moe. Dat is wel niet altijd leuk voor mij hoor. Ik moet er veel achter zitten, hem echt aansporen om te werken en hij is te futloos om er iets leuks bij te doen. Een spelletje of een bewegingstussendoortje: hij vindt het allemaal zo nutteloos en wil gewoon doen wat hij moet doen en daarmee basta.
Hopelijk vind ik nog een manier om hem te motiveren, ik doe alvast m’n best.
Daarna heb ik met Doriene gewerkt, dat is een meisje van 12, een van de weinige mede-blondines in Cochabamba. We hebben rond koppelings- en aanhalingstekens gewerkt. Heel leuk.
Nadien heb ik heerlijke spaghetti gemaakt, de saus is hier echt wel anders en het vlees ook een beetje, maar het heeft ons gesmaakt! En we hebben eten voor de komende 2 dagen :p.
Dinsdagochtend zijn we met Annemieke naar de cancha geweest om de verkleedkleren voor onze sprookjesvoormiddag te huren en nog een paar kleinigheden te kopen. Ik vind het zo gezellig om daar rond te slenteren. Zeker op een gewone weekdag, dan is er minder volk en kan je echt rustig rondsnuisteren.
Normaalgezien gingen we deze ochtend, eindelijk, naar Atiy, maar omdat we de school zelf niet konden bekijken (Anna ging elders heen met ons) en Annemieke ons meer nodig had op de cancha, waren we een beetje dubbel geboekt en heeft de laatste ons kunnen opeisen :).