Kikkerdouche en rivierbad

Vrijdagochtend heb ik het lekker rustig aan gedaan. En voor de eerste keer eens echt genoten van het zonnetje terwijl ik rustig in ons mini-tuintje een boekje las. Heerlijk! Maar ook de was en m’n rugzak maken voor onze Chapare-uitstap stond op het programma.

Intussen hebben we ook de volle 18 taken ontdekt die we hier in Bolivië moeten maken voor onze hogeschool in België. Op zich zijn de taken niet zoveel extra werk maar omdat het er zoveel zijn en we tijdens de week al fulltime bezig zijn met onze projecten belooft het wel lekker druk te worden. We gaan uit onze pijp mogen komen tijdens de weekenden denk ik. En dan ook nog eens tijd vinden voor mijn inleefkoffers: inspiratie opdoen, materiaal kopen, informatie zoeken… 3 maanden is soms echt te kort om het allemaal bol te werken! Maar we gaan ervoor, niet op het Boliviaanse ritme (want anders zouden 3 maanden écht veel te weinig zijn) maar op het onze. De zon, de kinderen, Atiy, het vraagt heel veel van ons maar we krijgen er ook veel liefde en energie van terug! Dus kan dat er ook wel nog bij!

Als middageten zijn we eens naar een echt westerse plek geweest: de plaatselijke pizza-hut. Oh dat was echt al lang geleden dat ik nog eens een pizza had gegeten!

Toen we aankwamen bij het huis van Jeanine, om vervolgens naar Chapare te vertrekken, kreeg ik nog een telefoontje van Dimi. Na zo’n heerlijke relaxte voormiddag kon m’n dag nu al helemaal niet meer stuk! Nagenieten hobbelde ik met het busje over de hobbelige weg richting Chapare.
Doodmoe kwamen we aan in… het paradijs. Oh wat een prachtig domein vol adembenemende natuur! En, zoals in de films, kregen we onmiddellijk een kokosnoot met een rietje in onze handen gestopt en werden we rondgeleid in het huis. Er waren 3 verdiepingen. Beneden konden we douchen en was er een geïmproviseerde keuken, op de 2e verdieping was de slaapruimte met allerlei matrassen op de grond en de 3e verdieping, die was het mooiste. Save the best for last, het was een overdekt dakterras waar 7 hangmaten lagen, een prachtige eettafel en een zithoek met drinken binnen handbereik. Zoals je wel al kan vermoeden hebben we het ons er eens goed van genomen dit weekend. Als echte toeristen. Maar dat had ook zo zijn nadelen, dat toerist zijn. De luchtvochtigheid is er immers 100 %. Ik denk dat ik in mijn hele leven nog nooit zo gezweet heb als dit weekend, de hele tijd loop je te puffen en te zuchten.

We gingen ons even verfrissen in een riviertje dat door het domein liep, lekker fris maar ook lekker vuil. Dus nadien onder een even frisse douche… met een pad. Ward zet in België de padden over terwijl ik er hier in Bolivië lekker mee onder de douche sta. Het was wel even ‘brrr’ toen ik ze zag zitten maar ze was lekker rustig dus mocht ze blijven van me!

’s Avonds nog lekker gezelschapspelletjes gespeeld met de Nederlandse bende om dan heerlijk in m’n bedje te kruipen. (Een hangmat leek me niet zo handig aangezien ik op m’n buik slaap, het zou een beetje een raar zicht zijn denk ik :p).

’s Ochtends lekker vroeg uit de veren om na een heerlijk uitgebreid ontbijt naar een gigantisch natuurpark te rijden. Onderweg genoot ik van het uitzicht en al die kleine, zelfgebouwde huisjes. Ik was weer enorm verbaasd ‘Hoe zou het zijn om daarin te wonen?’. Sommige mensen hebben hier echt helemaal niks, maar slagen er toch in om ervan te leven. Ik vind dat altijd zo enorm sjiek hoe zij dat doen, daar kan je niet anders dan bewondering voor hebben als Westerse mens. Wij, die al durven klagen als we geen warm water hebben om ons te douchen.
De tocht zelf was echt de moeite waard. Na een kort stukje wandelen gingen we met een soort kooitje over een brede, woeste rivier om zo in het natuurpark te komen. Iedereen was meteen aan het zweten, het stroomde echt van ons lichaam! Maar als je dan in een grot komt waar je de vleermuizen vlak boven je hoofd ziet hangen of als je een boom ziet die geen echte stam heeft maar gewoon vele hoge wortels boven de grond, of een prachtige vogel... dan vergeet je even te puffen en geniet je met volle teugen van al dat moois rondom je.

Na de tocht, en vele foto’s, gingen we picknicken langs een rivier met een enorm sterke stroming. Maar het deed echt deugd om daarin een duikje te nemen, echt lekker fris! Thuis aangekomen kregen we weer zo’n heerlijke maaltijd en werd het opnieuw een gezellige avond midden in de prachtige natuur. Ik voelde me precies op kamp, wat een heerlijke sfeer. Maar met het prachtige decor en al die koppeltjes rondom me begon ik mijn liefje toch ook wel te missen hoor. Soms wil ik al dat moois gewoon delen met hem… Maar ach, dat hoort er dan ook maar bij zeker? Misschien komt onze tijd ook wel nog!

Om het kampgevoel helemaal compleet te maken heb ik in m’n bed nog een tijdje nagebabbeld met Tessa, ook een KaHo-student maar dan van het secundair onderwijs…
Die nacht brak een enorm onweer los. Dat het ’s avonds bliksemde waren we al gewoon, maar nu begon het sterk te donderen en vielen er bakken water uit de lucht! Ik vond het heel gezellig om ernaar te luisteren, thuis geniet ik ook al wanneer het onweert, maar hier is dat nog 100 x sterker! Helaas is het nog heel lang heel hard blijven regenen: tot 2u in de namiddag. Dus konden we in de voormiddag geen wandeltocht meer doen, zoals gepland. We zijn ook later naar huis vertrokken omdat het niet veilig was om door de regen te rijden en de weg misschien niet meer bereidbaar was. Maar om half 3 was het gedaan met regenen en is er toch besloten om door te rijden. Oh God, dat was de hel! Onze chauffeur kon echt slecht rijden, met schokken, veel te veel gas geven en brut door de bochten gaan. En dan zo’n baantje met kasseistenen – asfalt – kasseistenen – asfalt – vrachtwagen voorbijsteken – scherpe bocht – auto in panne – … oh wat was ik gelukkig dat we om 7u eindelijk aankwamen! Moe maar voldaan kwamen we thuis.

PS: M'n camera ben ik thuis vergeten, dus de foto's zullen voor woensdag zijn. Lo siento!