Het gaat hier goed!!

Maandag 7 maart

Nog steeds heel moe vertrekken we naar de Spaanse les. Maar eens we op gang kwamen kwam ik er snel terug door. Na de les, die 1 uur vroeger stopte omdat het een feestdag was, gingen we voor het eerst naar de Hypermaxi. Dat is een grote supermarkt op onze weg naar huis. Verglijkbaar met de colruyt van Zele, wat groot is voor de plaatselijke normen. Helaas vonden we geen choco, oh wat heb ik zin in een boterham met choco! Maar we hebben wel al gehoord dat ze hier Nutella hebben, ik ga mijn zoektocht dus staken!

Geladen als een muilezel kwamen we terug thuis en besloot ik om voor het eerst mijn kleren eens te wassen. Oh ik wou dat ik het niet zo lang had uitgesteld! We moeten ze hier met de hand wassen, wat een hel. Oh dat doe ik echt niet graag, maar dat is misschien ook omdat de oma hier zo vreselijk bemoeizuchtig is. Ze keek de hele tijd op mijn vingers, legde de functie van de zwierder, dat hebben ze dan weer wel, uit met zoveel moeilijke woorden dat ik er niks van begreep. En in plaats van andere woorden te kiezen blijft ze gewoon herhalen wat ze zei. Enorm frustrerend want toen ik eindelijk door had wat ze bedoelde kon ik het perfect herhalen in het Spaans dat ik nu al beheers. Ze doet echt geen moeite en moeit zich met alles wat we doen. We ergeren ons er dood aan, tellen in het hoofd dan maar :p. Maar mijn eerste handwas is gedaan en tot nu toe ziet het er redelijk succesvol uit. 1-0 voor mij!

Nu nog mijn huiswerk voor de Spaanse les maken en onder de wol.

Tot de volgende luitjes!

Woensdag 10 maart

Gisteren was het ‘Pacha Mama’ in het Nederlands betekend het ‘Moeder Aarde’. Dat is hier een traditioneel feest dat samenhangt met carnaval. Het is een hele ceremonie. Eerst wordt je naar een rijkelijk gevulde tafel gebracht. Daar staan dan grote kommen vol Empenadaz, dat zijn hele lekkere sandwiches met kaas of vlees erin, er staan ook kruiden, sap en andere kommetjes op tafel. Vervolgens worden alle kamers in het huis gereinigd met wierrook en aan de hand van een takje worden alle hoeken ook nog eens besprenkeld met alcohol. Daarna ga je allemaal rond een prachtig versierde tafel staan. Er liggen bloemen op en in het midden van de tafel liggen kleine afbeeldingen van geld, liefde, rijkdom, geluk, vrede… Dit middelste deel wordt op hete kolen gelegd zodat het geofferd wordt aan de ‘Pacha Mama’. Daarna krijgt iedereen 2 cocablaadjes in zijn linkerhand, die moet je ook op de kolen leggen als offer. Het is een symbolisch teken van dank aan Moeder Aarde om alles wat ze ons geeft. Je moet je linkerhand gebruiken omdat dat hand het dichtste bij je hart ligt, alsof je zegt: ‘Ik geef U dit met heel mijn hart’.
Dit feest wordt heel serieus genomen in Cochabamba, ieder gezin reinigt zijn huis volgens deze regels. Op straat kan je kan al die afbeeldingen kopen en ook de nodige kruiden voor je wierrookmengsel.

Deze ochtend was het echt heel aangenaam in de Spaanse les, we hebben over het onderwijssysteem van Bolivië gebabbeld, heel interessant maar ook heel triestig. Het onderwijs is hier echt rotslecht, en enkel als je geld hebt kan je naar een degelijke secundaire school. Alle andere kinderen, de meerderheid dus, gaan naar het openbaar onderwijs. Daar zitten ze soms met 50 – 60 kinderen in een klas die er maar 20 aankan, gevolg: de leerlingen zitten op de grond, zonder stoel of tafel. Hoe kan je dan überhaupt iets leren? Er is ook geen enkele interactie tussen de leerkracht en de leerlingen, hoe kan het ook, met 50 pubers op je dak! Dus zegt de leerkracht gewoon alles voor terwijl de kinderen luisteren, en hopelijk blijft er dan zo’n klein beetje hangen. Je moet niet vragen wat er gebeurt als die leerlingen naar de universiteit willen. Als ze al door het ingangsexamen geraken, wat al zeer uitzonderlijk is, vallen ze er meestal tussenuit wanneer de echte examens ingevuld moeten worden. Conclusie: als je op een privéschool je secundair onderwijs kan afmaken, kan je ook een universitair diploma halen, zoniet: pech. Dan wordt je maar keukenhulp of straatverkoper. Maar ook de overheid treft een grote schuld aan deze vicieuze cirkel want ze spenderen maar 3% van het totale budget aan onderwijs, waarvan het meeste dan nog eens aan de vingers van de directeurs van de scholen blijft plakken… Onderwijs in België klinkt opeens niet meer zo slecht he?

Vandaag is het woensdag dus ook Nederlandse-School-Cochabamba-dag.
Ik en Sarah hebben elk apart met een kindje gelezen en ook woordjes laten schrijven.
We zijn nu rond sprookjes aan het werken, Roodkapje was vandaag aan de beurt. We hebben niet zoveel kindjes, maar omdat ze allemaal op zo’n verschillend niveau zitten is het echt wel nodig om hen individueel te kunnen begeleiden. Voor hen is het Nederlands meestal al de 3^e taal die ze leren, na Spaans en Engels, wat het allemaal nog ingewikkelder maakt. Het is heel leuk, maar ook best wel vermoeiend vind ik.
Na het 1^e leerjaar is het de beurt aan de kinderen van 5 en 6. Die zijn momenteel elk een sprookje aan het voorbereiden dat ze binnen 2 weken aan de kleutertjes en de kinderen van het 1^e leerjaar zullen voorstellen. Wat hebben ze leuke ideeën! Ik kijk er nu al naar uit om te zien hoe ze het er vanaf zullen brengen.
Morgen moeten we ook inspringen in de NSC, want een van de leerkrachten kan niet komen, dus gaan we nog meer kindjes van het 1^e leerjaar leren kennen. Ik kijk ernaar uit om ook hun vorderingen te zien!